Tussen Scylla & Charybdis

Omschrijving

Aktie en Reflectie; nieuw (?) beleid inzake kindermishandeling

Vergrootglazen, breekijzers en zoeklichten
In november 1976 vond er in Noordwijkerhout een tweedaags symposium plaats over kindermishandeling. Bij mijn weten was dit het eerste in de toen net op gang gekomen beweging tegen kindermishandeling waar het artikel van Henry Kempe c.s. uit 1962 (The Battered Child Syndrome) de aanzet toe had gegeven. De belangrijkste producten van die beweging waren toen de Bureaus Vertrouwensarts inzake Kindermishandeling, de eerste waren in 1972 van start gegaan, en de Vereniging tegen Kindermishandeling, opgericht in 1970, die dit symposium organiseerde. ‘Behandelingsmethoden’ was het centrale item en het was opgebouwd rond een aantal thema’s die door evenzovele werkgroepen waren voorbereid. Enkele van die thema’s waren: hulp aan kinderen; hulp aan ouders; hulp aan gezinnen; interdisciplinaire samenwerking en wet- en regelgeving. Ik was een van de deelnemers en maakte ook deel uit van een van de voorbereidingsgroepen. De vraag die mij ertoe bracht aan dit symposium deel te nemen was eenvoudig: wat is er bijzonder aan kindermishandeling? Deze vraag was vrij van scepsis. Anders geformuleerd luidt hij: wat is het probleem? Aan het eind meende ik hier een antwoord op te hebben gevonden, en wel dit: kindermishandeling is een dermate ernstig en een dermate complex probleem, dat het de hoogste eisen stelt aan zaken als bijvoorbeeld hulp aan ouders, hulp aan het kind en interdisciplinaire samenwerking. En het is moeilijk om aan die eisen te voldoen. Dat is het probleem, althans vanuit het perspectief van de Jeugdzorg. Kindermishandeling grijpt diep in in het leven van direct betrokkenen én het probleem is veelal zo veelzijdig en ingewikkeld dat het zaak is dat hulpverlening van de hoogste kwaliteit is. Kindermishandeling is veelal tegelijk een opvoedingsprobleem, een ouderschapsprobleem, een ontwikkelingsprobleem, een gezondheidsprobleem en een delict. En dat stelt eisen aan de souplesse van de organisatie, aan samenwerking, aan de deugdelijkheid van methoden, aan de werkbaarheid van wet- en regelgeving en aan de individuele bekwaamheden van een professional.