Kiezen tussen praktijken en idealen?

Omschrijving

Wijsgerig pedagogen lijken niet zoveel meer op te hebben met opvoedingsidealen als vroeger. Men denkt maar aan de vanzelfsprekendheid waarmee steeds meer auteurs een (ooit vanzelfsprekend) ideaalbeeld als de educated person aan kritiek onderwerpen. De plaats die idealen bekleedden, is vandaag ingenomen door een waardering van de veelheid aan praktische engagementen. Door de verschuiving van een homogene naar een pluriforme samenleving, is het denken over opvoeding en onderwijs verschoven van een eenheids- (Bildungs)denken naar een ondersteunen en vormgeven van diverse praktijken (bijvoorbeeld in multiculturele settings). 
Maar wat is precies de verhouding tussen opvoedingspraktijken en opvoedingsidealen? De nadruk op ‘problemen aanpakken hier en nu’ lijkt een reactie tegen de opvoedingspraktijken uit het verleden, die expliciet door ideologie gestuurd werden. Toch is het maar de vraag wat we precies kunnen verstaan onder dit ‘primaat van de praktijk’. Aan de verschillende manifestatiewijzen ligt een grote gemene deler ten grondslag: de (bijna) volledige ontkenning dat er bepaalde idealen en intenties aan de basis horen te liggen van ons opvoedkundige handelen. Ik wil aantonen dat die ontkenning problematisch is door een casestudie over de rol van ‘het kiezen’ in het onderwijs[3] te confronteren met het denken van Harry Frankfurt.