Kunt U zich de speelfilm Twelve angry men (uit 1957) nog herinneren? Voor wie deze klassieker niet kent; zij speelt zich af in een juryroom, waar twaalf juryleden zich buigen over de vraag of de ontkennende verdachte schul- dig is aan de hem ten laste gelegde moord. De verdachte is een kansarme Portoricaanse jongen, de juryleden zijn ‘white middleclass men’. Aan het begin van hun overleg zijn elf van de twaalf juryleden overtuigd van de schuld van de verdachte; de twaalfde – gespeeld door Henry Fonda – niet. Niet omdat hij overtuigd is van het tegendeel, maar omdat hij het gewoon nog niet weet. Hij wil er over doorpraten; we kunnen die jongen toch niet zomaar tot de doodstraf veroordelen zonder erover te hebben gepraat? Er wordt zware druk op de hoofdpersoon uitgeoefend door zijn medejury- leden, maar tevergeefs. Hij slaagt er in een discussie te starten, die steeds meer twijfel zaait over de schuld van de verdachte. In de loop van de film gaan de juryleden – na heftige discussies en dramatische hoogtepunten – één voor één om. Wanneer de deur van de juryroom open gaat is het uiteindelijke oordeel: ‘not guilty’.