De wereld is ook van kinderen

Omschrijving

Mogen kinderen en jongeren meedenken over complexe maatschappelijke vraagstukken zoals uitsluiting, oorlog en armoede? Als het aan de jeugdigen zelf ligt wel. Uit onderzoek van Fontys Pedagogiek onder ruim duizend jeugdigen blijkt dat de meerderheid van de kinderen en jongeren met deze thema’s bezig is en een bijdrage wil leveren. Wat zou het ons én de jeugdigen opleveren als ze meer betrokken worden en wat vraagt dit van ons als volwassenen?

Opvoeders zijn geneigd kinderen en jongeren weg te houden van moeilijke thema’s. Ze gunnen het hun ‘gewoon’ kind te zijn. Hiermee lijkt men te vergeten dat een groot aantal uitdagingen waar we in samenlevingen nu voor staan, jeugdigen raken. Recent onderzoek van Fontys Pedagogiek richtte zich op de vraag hoe kinderen en jongeren hier zelf over denken. Meer dan duizend jeugdigen hebben aan het onderzoek meegewerkt. Op de vraag ‘Als jij de baas van de wereld was, welk probleem zou jij als eerste aanpakken?’ kregen de onderzoekers rake antwoorden. 
Het thema dat helemaal boven aan het prioriteitenlijstje van jeugdigen staat is oorlog en geweld. Dit vraagstuk zouden kinderen en jongeren als eerste willen aanpakken: ‘Omdat het mensen bang maakt en ik wil dat landen verenigd zijn en geen ruzie met elkaar hebben’ (10 jaar). Hierna volgt armoede- en schuldenproblematiek: ‘Omdat er veel kinderen zijn die niet veel dingen kunnen kopen of kunnen doen. Zoals snoep kopen of nieuwe kleren of op een sport gaan’ (8 jaar). Op de derde plaats staan klimaatverandering en milieuproblematiek. Woonproblematiek, uitsluiting, discriminatie en racisme en criminaliteit nemen de vierde tot en met de zesde plaats in: ‘Omdat er heel veel mensen ongelijk behandeld worden, ook bij ons in de klas en daar kan ik niet goed tegen’ (11 jaar). Prestatiedruk, ruimte voor kinderen en jongeren, genderidentiteit en seksuele diversiteit en diversiteit en migratie vervolledigen het lijstje.
‘Ruimte voor kinderen, omdat ik een kind ben en ik wil spelen. Anders is er niks te doen. De premier is egoïstisch. Hij doet alleen maar dingen voor volwassenen’ (12 jaar).