Autonomie door betrokkenheid

Omschrijving

Het is kenmerkend voor mensen om te streven naar geluk. Vraag een willekeurige voorbijganger wat zij het liefst zou willen bereiken in het leven dan zal het antwoord in vrijwel alle gevallen zijn dat zij een goed leven hoopt te hebben en gelukkig zal worden. Wanneer we aan ouders vragen wat hun wens is voor het leven van hun kinderen, dan verwachten we, overeenkomstig, dat zij hopen dat hun kinderen een gelukkig leven zullen leiden. In deze bijdrage zal ik verdedigen dat verbintenis aan idealen een belangrijke bijdrage levert aan het welzijn of floreren van mensen en dat opvoeders er daarom toe zouden moeten bijdragen dat kinderen zich als jongeren en volwassenen aan goede idealen verbinden en dat zij hun idealen zullen nastreven op een manier die goed is voor henzelf en anderen.
Idealen omschrijf ik als die waarden die mensen excellent vinden, zeer hoog waarderen en die zij nog niet hebben gerealiseerd. Deze drie condities zijn alle noodzakelijk; een waarde die reeds is gerealiseerd noemen we geen ideaal meer en iets dat nog niet is gerealiseerd wordt niet altijd als een ideaal beschouwd. Niet alleen kunnen mensen het juist van waarde achten dat iets nog niet is gerealiseerd en er op hopen dat dit ook niet zal gebeuren, maar er zijn ook doelen die mensen nastreven waaraan ze niet veel waarde hechten of die ze niet als excellent beschouwen.