In dit nummer
04 Kostprijs, een lastige puzzel | Hélène Smid
09 Babyopvang en de Nederlandse deeltijdeconomie
12 Babyopvang in beeld met PiB | Simon Hay en Erik Jan de Wilde
16 Kwaliteitsmeting Partou | Mirjam Gevers Deynoot
20 De babyspecialisten van TintelTuin | Iris Brandsteder
22 Mijmeren over babyopvang | Su’en Verweij
24 Eisende ouders, krijsende baby’s | Marije Magito
28 Handreiking inclusieve kinderopvang | Simone den Hollander en Iris Wierdsma
32 Spelen op het DigiDoePlein KION | Audrey van den Ham
34 Atalenta: onderwijs én opvang | Anneke Guis
38 IKC-observaties | Angelique Sterken
EN VERDER...
7 De Ondernemer > Corona Koek. Opleiden in echt buitenspelen
15 De Jurist > Martin van der Linden. Kwaliteit vraagt meer dan regels
27 De Marketeer > Marieke Efting. Marcom verdient strategische plek
41 Kopgroep kinderopvang > Maaike Vaes. Een raad van elf
42 Boeken > Hartong en Hoex. Het groepswezen en Onbegrepen gedrag bij jonge kinderen
44 Wetenschap > Ora Oudgenoeg-Paz en Pauline Slot | Out of the box
48 Signalementen > Nieuws en publicaties
Een bijzondere fusie heeft geleid tot het ontstaan van Atalenta. Ook niet alledaags is dat de raad van toezicht heeft gekozen voor een geheel nieuw college van bestuur die aan de nieuwe organisatie bouwt. Op 1 september 2023 is Corné Verhees begonnen als voorzitter, en met de benoeming van Femke Verhaaren drie maanden later was het college van bestuur compleet.
Het bestuur van de Kinderopvanggroep, een grote kinderopvangorganisatie in Tilburg en omstreken, had al langere tijd de droom om samenwerking tussen kinderopvang en onderwijs ánders te doen. De inzet was dat ieder kind een kansrijke start verdient. Tegelijk groeide bij vier onderwijsbesturen, drie in Tilburg en één in de regio Eindhoven, ook de behoefte aan een andere aanpak.
Mooie ontwikkelingen
Corné: ‘Femke en ik hebben geen roots in een van de fusiepartners en nemen daarvan dus ook niet de geschiedenis en cultuur mee. Natuurlijk hebben we ons daarin wel verdiept, maar we denken vanuit de nieuwe organisatie en bouwen aan een gemeenschappelijke cultuur en een gezamenlijke taal.’
‘Want woorden doen ertoe. Kind in plaats van leerling, professionals in plaats van pedagogisch medewerkers of leerkrachten en geen schoolvakantie maar vakantieperiode. Ook hebben we een gemeenschappelijke medezeggenschapsraad, de Atalenta-raad, die juridisch goed is geborgd.’
Hij vervolgt: ‘Zo zijn we nu een vooruitstrevende maatschappelijke onderneming voor kindontwikkeling voor kinderen tussen 0 tot 13 jaar. Onze drijfveer is kinderen gelukkig te laten opgroeien, met hulp van onze 1000 professionals. Zij verzorgen kinderopvang en/of basisonderwijs op 36 locaties voor ruim 7700 kinderen.’
‘Om dit goed te managen, hebben we gekozen voor een structuur van drie regio’s, met per regio twee regiodirecteuren die integraal verantwoordelijk zijn voor kinderopvang en onderwijs. De gehele organisatie wordt ondersteund door een servicebureau en dit geheel levert mooie ontwikkelingen op. Bijvoorbeeld op het gebied van kwaliteit. De verschillende kwaliteitsstandaarden van kinderopvang en onderwijs hebben we bij elkaar gebracht in één kwaliteitsbeleid. Daar verwachten we veel van.’
In veel kindcentra werken kinderopvang en onderwijs steeds intensiever samen. Het doel is om kinderen een vloeiende overgang en doorlopende ontwikkelingslijn te bieden. In de praktijk wordt echter vaak gesproken over ‘niveauverschillen’ tussen kinderopvang en onderwijs. Maar het echte ontwikkelpunt gaat niet om niveauverschillen.
Waar het wél om gaat in de praktijk is de transformatie van monodisciplinair naar multidisciplinair werken. Wanneer je de term ‘niveauverschil’ als knelpunt in je organisatie voorbij hoort komen, herken dan dit dan als een momentum om te investeren in de ontwikkeling van nieuwe samenwerkingsvaardigheden van elke medewerker in het kindcentrum.
Traditioneel werkten kinderopvang en onderwijs elk binnen hun eigen vakgebied en met hun eigen doelen, methoden en processen. Dit noemen we een ‘monodisciplinaire’ benadering: pedagogisch medewerkers richten zich op de opvang en verzorging van jonge kinderen, terwijl leerkrachten zich richten op onderwijs en kennisoverdracht. In een kindcentrum, waar opvang en onderwijs elkaar overlappen, moeten deze disciplines echter samenwerken om tot een programma te komen om kinderen de beste ontwikkelingskansen te bieden. Dit betekent dat de focus verschuift van de eigen werkzaamheden naar deels gezamenlijke doelen en gedeelde verantwoordelijkheden.