Aan levensbeschouwelijke diversiteit in onderwijs en opvoeding onderscheidt men diverse facetten, die op evenzoveel verschillende manieren gewaardeerd worden. Zoveel problematische aspecten men onderkent, zoveel oplossingen er ook ontwikkeld zijn. Onder meer van de leergebieden Geestelijke Stromingen en Burgerschapsvorming verwachtte en verwacht men dat ze een bijdrage leveren aan een oplossing voor het dreigende gevaar van segregatie en het verdwijnen van sociale cohesie in de Nederlandse multiculturele en multireligieuze samenleving. Een onderliggend verlangen naar harmonieuze betrokkenheid op elkaar kan aan bestaande projecten niet ontzegd worden. Zo ook in de theatervoorstelling ‘Oh My God’, die in het seizoen 2010-2011 als reli-drama gepresenteerd is1. In deze bijdrage gaan wij in op de manier waarop een onderliggend verlangen naar heelheid in ‘Oh My God’ verwoord, gepresenteerd en uitgewerkt is. Dat doen we vanuit het theoretisch perspectief van narrativiteit (Ganzevoort 1998) en interculturele communicatie (Pinto, 2004)2 Ten behoeve van de (al dan niet religieuze) levensbeschouwelijke ontwikkeling van jongeren, bepleiten de auteurs een provocatieve pedagogiek (Bertram-Troost & Ter Avest, 2009).