Zodra je een kind krijgt, kijkt de hele maatschappij over je schouder mee of je het goed doet', aldus Annie Mattheeuws1 'het geboortekaartje valt in de bus bij familie en vrienden, de voortuinooievaar zorgt dat de buurt het weet en al die mensen ervaren meteen al twijfel of vertrouwen. Doopfeest en kraamvisite dienen om die te bevestigen. Er wordt nog niets uitgesproken; wel wordt er - zogenaamd ongemerkt - over je schouder meegekeken.
Klinkt dit al te wantrouwig? Of vormt men zich inderdaad graag een oordeel over andermans ouderschap?
Dat kan heel functioneel zijn als het samengaat met hand- en spandiensten om de betreffende ouder te steunen, maar vreemd genoeg combineert men het zien van problemen van ouders soms met wegkijken van hun nood.
Nieuwsbrief Pedagogiek Digitaal
Schrijf u in voor de nieuwsbrief van Pedagogiek Digitaal en blijf op de hoogte!