In dit hoofdstuk vertelt Leo Pauw over zijn onderwijsprogramma De Vreedzame School. In eerste instantie was het een reactie op de toenemende handelingsver- legenheid bij leerkrachten: wat moeten we toch aan met die lastige leerlingen? De Vreedzame School focust op het creëren van verbondenheid, waarbij aan kin- deren wordt duidelijk gemaakt dat ze mee mogen doen en dat hun stem telt. Een democratisch-pedagogisch offensief in de praktijk dus, dat is gebaseerd op het theoretisch pleidooi van Micha de Winter (zie hoofdstuk 9) om opvoeding en on- derwijs een bijdrage te laten leveren aan het algemeen belang, vanuit alle domei- nen: burgers, organisaties en overheid.
De Vreedzame School is de afgelopen jaren verbreed naar De Vreedzame Wijk. De democratische opvoedingsprincipes zoals die op de basisschool worden gehan- teerd, worden nu ook toegepast in instellingen de buurt. Zo wordt van kinderen in alle domeinen – school, buurt en straat – hetzelfde (democratische) gedrag ver- wacht en worden ze daar ook consequent toe verleid en op aangesproken door professionele en niet-professionele opvoeders. De Vreedzame Wijk werkt nadruk- kelijk bottom-up. Het programma creëert draagvlak met de succesvolle aanpak in De Vreedzame School en traint zo veel mogelijk opvoeders in alle geledingen van de wijk.
Pauw werkte ook mee in het project ‘Kindercentrum en school als democratische oefenplaats’, dat zowel in visie als programmatische opbouw met De Vreedzame School verbonden is.