PIP 29 - 2006

Kinderen die opgroeien met een zieke of gehandicapte broer of zus zijn vaak heel zorgzaam. Maar ze worstelen soms ook met tegenstrijdige gevoelens die ze uit loyaliteit niet rechtstreeks uiten. Wie ziet en hoort deze kinderen? Hoe voorkom je dat deze kinderen zichzelf helemaal wegcijferen of juist
op extreme manier om aandacht vragen?

In kinderdagverblijven en peuterspeelzalen is voorlezen onverminderd populair. Toch mag lezen niet langer alleen maar leuk zijn. Het moet ook bijdragen aan de taal-, cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling. Leidsters worden daarom onderwezen in het interactieve voorlezen. Maar wanneer het lezen steeds wordt onderbroken door vraaggesprekjes, liedjes en kijkopdrachten, raakt de ‘literaire beleving’ van het verhaal in het gedrang, zo vrezen drie onderzoekers aan de Fontys Hogeschool.

We weten het allemaal: veel kinderen zijn te dik zijn en hun gezondheid lijdt daar ernstig onder. Maar terwijl volop wordt nagedacht over mogelijke oorzaken van overgewicht, blijven doeltreffende maatregelen uit. Op grond van ervaring en onderzoek doet Liesbeth Groenhuijsen concrete voorstellen om opvoeders en professionals op hun verantwoordelijkheden aan te spreken en het ongezonde leefklimaat van kinderen te veranderen.

Veel vluchtelingenouders zijn onzeker over de opvoeding van hun kinderen. Deze onzekerheid komt voort uit onbekendheid met opvoedpraktijken in Nederland. Ook de vluchtgeschiedenis, de lange asielprocedure en sociaal-economische problemen zijn hier debet aan. Onderzoekers Marjan de Gruijter en Jodi Mak bespreken de problemen die veel vluchtelingenouders ondervinden in hun zoektocht naar een nieuwe opvoedingsstijl en doen beleidsaanbevelingen.