Een schoolmoestuin is een rijke leeromgeving. De laatste jaren groeit de aandacht voor groene schoolpleinen. Provinciale subsidies bieden uitgelezen kansen om een deel van het schoolplein in te richten als moestuin. Dit vereist wel maatwerk.
Hoe kunnen we na 75 jaar de Tweede Wereldoorlog nog blijven memoreren met kinderen? ‘Juf op Straat’ Jorie Wieriks doet dit al veertig jaar in haar project ‘Herdenken en Vieren’ met basisschoolklassen in Amsterdam. Ze vertelde aan Saskia van Oenen hoe dit project zich in de loop der tijd uit velerlei inspiraties ontwikkelde.
Vijf jaar na de invoering van passend onderwijs heeft de Algemene Onderwijsbond (AOb) ruim 5000 leraren en ondersteuners bevraagd over de invoering van passend onderwijs. Met een belangrijke en verdrietige conclusie: de randvoorwaarden voor goed passend onderwijs zijn op veel plekken (nog steeds) onvoldoende gerealiseerd.
Vorig jaar verscheen het boek Baat het niet, dan schaadt het wel. Hoe helpen we kinderen die moeite hebben om naar school te gaan? Daarin beschrijft Remko Iedema de wereld van de jeugdzorg en het onderwijs van twee kanten, namelijk als ouder die te maken krijgt met de gemeentelijke bureaucratie en als manager Jeugd, Zorg en Welzijn die gemeentelijke zorg moet organiseren. Bas Levering sprak met hem en vroeg hem om een terugblik op vijf jaar passend onderwijs.
Vorig jaar verscheen De ontwikkeling van jongens in het onderwijs.
Context en praktijk van primair tot en met hoger onderwijs, onder redactie van Lauk Woltring en Dick van der Wateren. Waarom een boek speciaal over jongens?
Alle leerlingen moeten een plek krijgen op een school die past bij hun k waliteiten en hun mogelijkheden. Scholen hebben ook een zorgplicht gekregen en zijn verant woordelijk voor de leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. Dat is de doelstelling van de Wet passend onderwijs, die sinds 1 augustus 2014 van kracht is. Deze doelstelling is vergelijkbaar met de doelstelling die bij de invoering van de Leerplichtwet van 1901 is geformuleerd, waarin het onderwijs als bron van aanhoudende zorg is gekenmerkt. Tegelijker tijd kwam toen de discussie op gang over wat beter zou zijn: inclusief onder wijs, samen naar school of exclusief onderwijs, apar te scholen voor speciaal onderwijs. Deze discussie zet zich tot op heden voort. Passend onderwijs als historisch heet hangijzer, waarbij telkens weer twee cruciale fac toren onderbelicht blijven: deskundigheidsbevordering van de leerkracht en par tnerschap met ouders.
Coaching op het gebied van taalstimulering binnen de voor- en vroegschoolse educatie (VVE) is tegenwoordig erg populair. Het aanbod is groot: van een vaste coach tot losse cursussen.
Pedagogisch medewerkers vinden dit doorgaans fijn, maar hebben liever niet dat ze te veel op hun vingers worden gekeken. Co-coaching kan hierop inspelen, zo bleek bij een kleinschalige proef waarin studenten en pedagogisch medewerkers gezamenlijk werkten aan de taalstimulering bij peuters.